آقای گزارشگر زیر ذره بین

می‌ دونید به جز "توی دروازه" و "گل برای" بچه‌ها چیز دیگه‌ای برای گل ندارند. این باعث میشه صنایع‌ ادبی‌ که ما داریم رو استفاده نکنیم.

اگه بخواییم به عنوان یک مسابقه زنده فکر کنیم که انگار همین الان این اتفاق افتاد من نیم امتیاز میدم.

- نمیشه نیم امتیاز داد

پس اصلا صفر امتیاز.
اینها گوشه‌‌ای از انتقادات تند داوران مسابقه "آقای گزارشگر" بود که همه ما آنها را در شبکه‌های اجتماعی مختلف دیدیم . مونولوگ‌ها از برج عاج صادر می‌‌شد و شانه‌های پسرکانی که به مسابقه آمده بودند می‌‌لرزید. قرار شده بود مسابقه طراحی کنند که نیرو جدید را بشناسیم. مثل همه برنامه‌های استعداد یابی‌ اروپایی، آسیایی و آمریکایی‌. از "آقای گزارشگر"، گزارشگر شاخصی بیرون نیامد. 

حالا مجموعه طرفداری که همیشه خواسته از کنار به فوتبال دوستان نگاه کند نه از بالا، می‌‌خواهد برای فوتبال دوستان مونولوگ فراهم کند. نوک پیکان قاضیان برنامه آقای گزارشگر به سمت جوانانی بود که فکر می‌‌کردند استعداد دارند. مجموعه طرفداری اما می‌‌خواهد آن خودکار قاضی برنامه آقای گزارشگر را ۱۸۰ درجه تغییر دهد. گزارشگران ورزشی و مخصوصاً فوتبالی صدا سیما، رسما و قانونا از پول بیت المال حقوق می‌‌گیرند. پس دیگر نمی‌‌شود مردم را مجبور به بستن صدای تلویزیون کرد. 

ایده طرفداری بسیار ساده است. بعد از هر کدام از بازی‌های مهم خارجی‌ یا داخلی‌ از همان جوانان می‌‌خواهیم گزارشگران را نقد کنند. در نظرسنجی شرکت کنند و به ما بگویند که "آقای گزارشگر" چه نمره‌ای می‌‌گیرد. از نظر اطلاعات فوتبال، از نظر دادن هیجان، از نظر استفاده از "صنایع ادبی‌" زبان فارسی. 

بعد از مدتی ما به یک داده مناسب می‌‌رسیم. مشخص می‌‌شود کدام گزارشگر محبوب تر بوده و فوتبال دوستان وی را به دیگر گزارشگران ترجیح می‌‌دهند و کدام گزارشگر نتوانسته است مردم را راضی کند. نیت کار رسیدن به آماری از نظر مردم در مورد خوب، متوسط یا بد بودن گزارشگرانی است که در یک سازمان دولتی مشغول به کار هستند و طبیعتا باید نقد شوند. در اخر با نمودار مشخص می شود کدام گزارشگر در کدام بعد از گزارشگری موفق یوده و کدامیک از مردم رای قبولی نگرفته است.