آلاردایس: گذشته ها گذشته است و باید به فکر آینده بود؛ درباره کاپیتان تیم فکر نکرده ام؛ من مردِ مدیریت هستم

طرفداری- سم آلاردایس سر انجام در نخستین نشست خبری اش به عنوان سرمربی انگلستان حاضر شد و پیرامون مسائل مختلفی حرف زد. او که با اعتماد به نفسی بالا پا بدین نشست گذاشته بود، از انتصاب به عنوان سرمربی جدید سه شیرها هیجان زده به نظر می رسید. در ادامه متن مصاحبه وی را به نقل از گاردین می خوانید.

در ابتدای کار، آلاردایس گفت:

حس بسیار خوبی درباره به دست گرفتن این جایگاه دارم. خیلی احساس غرور می کنم. اول از همه می خواهم به جام جهانی برسیم.

 می خواهم از کلیه مسئولان گذشته انگلیس پا را فراتر بگذارم. می خواهم از لحاظ روان شناختی به مسائل بنگرم و ببینم که کجاها می توانم کمک کنم. می خواهم کلیه جوانب، از لحاظ هدایت تیم، مسائل تاکتیکی، مسائل مربوط به تغذیه و در مجموع کل تیم را بررسی کنم.

آلاردایس در خصوص این که آیا رونی کاپیتان تیمش خواهد بود گفت:

نه، برای این پرسش پاسخی ندارم. (الان) برای پاسخ دادن به این پرسش، خیلی زود است.

وی سپس تایید کرد که سم لی دستیارش در بولتون واندرز، در تیم ملی نیز کنارش خواهد بود. "بیگ سم" همچنین درباره سبک بازی تیمش گفت:

عمل گرا.مسأله استخوان بندی تیم بسیار با اهمیت است و تلاش می کنیم که گروه (فعلی) را کنار یکدیگر نگه داریم. می خواهم تیمم راحت باشد.

 

او ادامه داد:

10 سال از آخرین مصاحبه ام (بر سر نشستن بر روی نیمکت انگلیس) می گذرد و بنابراین خیلی هیجان زده هستم. فکر می کنم آماده نشستن روی این نیمکت هستم.

 من تجربه ای را دارم که می توانم به کار ببندم و خودم را محک بزنم. گمان می کنم کار کردن در پنج باشگاه لیگ برتری، تجربه فراوانی را در اختیار من گذاشته باشد. این بیش از سایر مربیان است، پنج تیم. من مرد مدیریت هستم. می خواهم بازیکنان از حضور در کنار یکدیگر لذت ببرند و رشد کنند.

آلاردایس در خصوص این که او چگونه خواهد توانست انگلستان را پس از ناکامی در رقابت های یورو به مسیر درست بازگرداند، گفت که مشکلات پیش رویش در سالیان گذشته، از او مرد مناسبی برای بازگرداندن انگلستان به راه راست ساخته است.

مهم ترین عنصر بازیکنان هستند. حمایت مسئولان می تواند عنصری کلیدی برای به پیش راندن بازیکنان محسوب شود. همه ما خواستار موفقیت انگلستان هستیم. چالشی بزرگ برای من در راه است.

سرمربی جدید سه شیرها در خصوص این که او تا به حال به عنوان قابل توجه ای دست نیافته و چگونه با شغل جدیدش کنار می آید هم، حرفی برای گفتن داشت. او گفت که وی بازیکنانی در سطح جهانی، همچون هیرو، آنلکا، اوون و ... را زیر دستش داشته است.

(برخورداری از) بازیکنان بزرگ، کار مربی را راحت تر می کنند. اگر به دستاورد های من در طی سالیان نگاهی بیاندازید، شاید جلوگیری از سقوط چندین باشگاه به اندازه قهرمانی بزرگ جلوه داده نشود ولی کاری آسان نیست. (من) تیم هایم را از نظر اقتصادی نیز در وضعیت آینده نگر و خوبی نگه داشتم.

او در خصوص این که چرا 10 سال قبل چنین سمتی را نپذیرفت و حال آن را پذیرفته، گفت:

چون الان 10 سال تجربه بیشتری دارم. 

انتظار دارم بازیکنان خیلی سازگار و خیلی انعطاف پذیر باشند. انتظارم این نیست که بازیکنی در این سطح، تنها قابلیت بازی در یک پست یا یک شیوه را داشته باشد. شاید از شیوه تیم پایه _با کمی تغییر در اینجا یا آنجا_ بهره ببریم. 

وی در ادامه همچنین پذیرفت که هرگز نتوانسته است از برچسب این که تیم های او بازی مستقیم را در دستور کار خود قرار می دهند بگریزد. با این حال آلاردایس با یادآوری استفاده از جرمین دفو در فصل گذشته در ساندرلند (آن هم در حالی که کمتر کسی در این زمینه به وی ایمان داشت) گفت که می تواند نگرش خود را نیز به دیگران دیکته کند.

وقتی اطلاعات تان را روی هم بیافزاید، می توانید تصمیم بهتری درباره این که چه چیزی اشتباه پیش رفته است، اتخاذ کنید.زمان زیادی برای آماده شدن در سطح ملی وجود دارد.

 

آلاردایس همچنین خاطر نشان کرد که تقاضای تیم های انگلیسی، به تیم ملی این کشور ضربه می زند.

وجود تعطیلات در لیگ هم به تیم های باشگاهی کمک می کند و هم به تیم ملی.

او گفت که تنها به حل مشکلات گذشته نمی اندیشد و نگاهی آینده نگر دارد.

من در میان تیم، بی تعصبی، بی هدفی یا بی میلی را نمی بینم. باید ببینم (در یورو 2016) چه چیزی اشتباه پیش رفت ولی من تنها روی آن متمرکز نمی شوم. می خواهم محیطی را ایجاد کنم که حس خوبی به بازیکنان ببخشد و با آن کنار بیایند.

این شغل همانند نوشیدن جام زهری است؟ 

نه برای من. من زرنگ تر از این حرف ها هستم. به اندازه کافی محکم هستم. پس برایم (از این زهر) بریزید!

با تکرار ناکامی های اخیر انگلستان چگونه کنار می آیید؟

 دو سال با جام جهانی فاصله داریم ولی باید روی راهیابی به آن تمرکز کنیم. سپس می توانیم به مسائل عمیق تر بنگریم. همه ما (به یورو) امید فراوانی داشتیم و آن به نحوه صعود تیم باز می گشت. امیدوارم وقتی که به جام جهانی (2018 روسیه) راه یافتیم، بتوانم به این پرسش پاسخ بهتری بدهم. نمی توانیم گذشته را تغییر دهیم، باید روی آینده تمرکز کنیم.

چه چیزی می تواند بار دیگر موجب رقص سم شود؟ (!) 

امید است که به جام جهانی راه پیدا کنیم و در آن به پیش برویم. شاید آن موقع، ولی گمان نمی کنم به این زودی ها نظاره گر چنین چیزی باشید.